ลิ้นแม่ยาย
(ไม้กลางแจ้ง)
ชื่อวิทยาศาสตร์
|
:
|
Sansevieria
|
ถิ่นกำเนิด
|
:
|
แอฟริกาใต้
|
วงษ์
|
:
|
ASPARAGACEAE
|
ลักษณะ
|
:
|
ไม้ล้มลุกอายุหลายปี มีไหลใต้ดิน เป็นข้อปล้องสั้นๆ
|
ใบ
|
:
|
ใบแข็งหนาตั้งตรง รูปใบหอก บางครั้งบิดเล็กน้อยหรือบิดเป็นเกลียว ปลายเรียวแหลม ขอบเรียบ สีเขียวเข้มถึงเขียวอมเทา มีแถบสีเขียวอ่อนพาดขวางเป็นระยะตลอดความยาวใบ มักมีลวดลายอยู่ที่แผ่นใบ
|
การดูแลรักษา
ดิน |
:
|
ดินร่วน ต้องการน้ำน้อย ทนแล้ง ชอบปานกลาง-แดดจัด |
การขยายพันธุ์ |
:
|
ปักชำ แยกกอ |
ประโยชน์ |
:
|
ปลูกเป็นไม้ประดับ ไม้มงคล |
พืชสกุลนี้กระจายพันธุ์ในเขตร้อนและเขตกึ่งร้อนของทวีปแอฟริกา มาดากัสการ์ อินเดีย และประเทศในแถบอินดีสตะวันออก โดยประเทศไทยถือเป็นแหล่งปลูกเลี้ยง รวบรวมสายพันธุ์ และผลิตลูกผสมที่มีศักยภาพแห่งหนึ่งของโลก ลิ้นแม่ยายเป็นไม้ล้มลุก อายุหลายปี ในธรรมชาติเติบโตในที่แห้งแล้งที่เป็นดินทราย แสงแดดร้อนแรง และมีอากาศหนาวเย็นตอนกลางคืน ดังนั้นใบจึงอวบหนา มีเส้นใยเหนียว ทนทานต่อสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย ปัจจุบันสวนนงนุชได้รวบรวมไว้กว่า 267 สายพันธุ์